سوراخ کردن گوش کودکان برای نسل‌ها در بسیاری از خانواده‌ها رسم بوده است. دختران در سنین جوانی گوش‌های خود را سوراخ میکنند. سوراخ کردن گوش یکی از رویدادهایی است که بسیاری از والدین و خانواده‌ها مشتاقانه منتظر آن هستند؛ اما قبل از تصمیم‌گیری برای سوراخ کردن گوش کودکان باید به برخی نکات توجه داشت. سوراخ کردن گوش‌های کودک در دوران شیرخوارگی توصیه نمی‌شود؛ زیرا در صورت بروز عفونت نوزاد کوچک فاقد قدرت ایمنی لازم برای مبارزه با آن است. به همین دلیل، سوراخ کردن گوش کودکان پس از گذشت حداقل ۶ ماهگی نوزاد یا رسیدن به سنین بالاتر توصیه می‌شود.
سوراخ کردن گوش برای کودک دردناک است. ممکن است از تفنگ یا سوزن سوراخ‌کننده برای سوراخ کردن گوش‌های کودک استفاده شود، اما هر دوی این روش‌ها باعث ایجاد درد در کودک خواهند شد. درد ناشی از سوزن بیشتر شبیه درد حین تزریق است و تفنگ سوراخ‌کننده مانند سنجاق منگنه‌ای است که از پوست عبور می‌کند.
[sv slug=”alert”]بهتر است گوش‌های کودک خود را در مکانی بهداشتی مانند کلینیک پزشکی، سالن مخصوص سوراخ کردن گوش یا نزد یک متخصص سوراخ کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی بهترین سن برای سوراخ کردن گوش کودکان و یا برای رزرو نوبت در مطب دکتر نسرین السادات دوامی متخصص نوزادان و کودکان، با شماره تلفن ۰۳۱۳۳۳۳۵۰۱۸۹ تماس حاصل فرمایید.[sv slug=”alert1″]
روش سوراخ کردن گوش کودکان
یک روش قدیمی و مرسوم برای سوراخ کردن گوش استفاده از سوزن است و تفنگ مخصوص سوراخ کردن روشی مدرن محسوب می‌شود. می‌توانید هر یک از روش‌های فوق را برای سوراخ کردن گوش انتخاب کنید، اما مهمترین نکته استریل و تمیز بودن دستگاه است. استریل بودن تجهیزات احتمال بروز عفونت در گوش کودک شما را کاهش می‌دهد.
برای سوراخ کردن لاله گوش، بیشتر کلینیک‌ها از یکی از روش‌های زیر استفاده میکنند:
- سوزن: شخصی که عمل سوراخ کردن را انجام می‌دهد با سوزن لاله گوش را سوراخ می‌کند و سپس گوشواره را داخل آن قرار می‌دهد.
- تفنگ سوراخ‌کننده: تفنگ سوراخ‌کننده به نوعی شبیه یک منگنه‌ی کوچک یا تفنگ مخصوص چسب است. این وسیله گوشواره را به گوش کودک شما شلیک می‌کند. معمولاً گوشواره به صورت «میخ» با یک توپ در انتهای آن است.
هر دو این روش‌ها بسیار سریع هستند و ظرف مدت چند ثانیه انجام می‌شوند.
چه سنی برای سوراخ کردن گوش کودک مناسب است؟
متخصصین همگی توافق دارند که سوراخ کردن گوش کودکان تصمیمی کاملاً شخصی است، اما در عین حال در مورد خطرات احتمالی سوراخ کردن گوش کودک در سنین پایین نیز هشدار می‌دهند. هر زمان که پوست را سوراخ می‌کنید احتمال بروز عفونت افزایش می‌یابد و از آنجا که سیستم ایمنی نوزادان همچنان در حال رشد است، توصیه می‌شود برای سوراخ کردن گوش‌های فرزندتان حداقل تا ۶ ماهگی صبر کنید. اگر می‌خواهید فرزندتان خود در خصوص سوراخ کردن گوش تصمیم بگیرد، بهتر است تا حدود ۱۰ سالگی صبر کنید. هر چه کودک بزرگتر باشد، بهتر می‌تواند مسئولیت تمیز نگه داشتن گوش‌ها و گوشواره‌های جدید خود را بر عهده بگیرد.
چگونه میتوانم تجربهی درد ناشی از سوراخ کردن گوش کودک را کاهش دهم؟
از پزشک خود بخواهید یک کرم بیحسکنندهی موضعی حاوی مشتقات لیدوکائین تجویز کند که به بیحسی لاله گوش کمک کند. ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از سوراخ کردن، یک لایه ضخیم از کرم را روی لاله گوش قرار دهید. همچنین اعتقاد بر این است که استفاده از یخ ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قبل از سوراخ کردن گوش به بیحسی گیرنده‌های درد کمک می‌کند. توصیه می‌شود هنگام استفاده از یخ گوش‌های کودک را با پوشش پلاستیکی یا مواد مشابه بپوشانید، زیرا اگر مستقیماً یخ را روی لاله گوش قرار دهید می‌تواند باعث ایجاد ناراحتی شود. اگرچه این مداخلات به طور کامل درد را کاهش نمی‌دهند. هنگامی که دختر شما گوش‌هایش را سوراخ می‌کند تا حدودی درد را احساس خواهد کرد. هنگام سوراخ کردن گوش به همان روشی که در مورد تزریق در مطب دکتر صحبت می‌کنید، با فرزندتان صحبت کنید – با اشاره به اینکه سوراخ کردن گوش روشی سریع است، اضطراب او را کاهش دهید و او را تشویق کنید تا عمیق نفس بکشد.
کدام فلز برای انتخاب گوشواره بهتر است؟
گوشوارهها و پایههای استیل ضد زنگ جراحی میتوانند بهترین گزینه برای کودک شما باشند؛ زیرا استیل حاوی نیکل یا آلیاژی نیست که موجب بروز واکنش آلرژیک شود. آلرژی به نیکل و کبالت بسیار رایج است، بنابراین متخصصین توصیه میکنند از استفاده گوشوارههایی که حاوی این فلزات هستند خودداری کنید. تعدادی از کودکان حتی ممکن است به طلای سفید حساس باشند، زیرا این فلز اغلب می‌تواند حاوی نیکل باشد. علاوه بر فولاد ضد زنگ جراحی، ایمن‌ترین گزینه‌های قابل استفاده شامل پلاتین، تیتانیوم و طلای ۱۴ عیار هستند. نکته کلیدی در انتخاب گوشواره این است که از پزشک خود بپرسید از کدام فلزات در آن استفاده شده است. همچنین توصیه می‌شود با پزشک خود در مورد اینکه چه فلزاتی ایمن‌تر هستند مشورت کنید.
چگونه باید محل سوراخ کردن روی گوش را انتخاب کنید؟
ابتدا در خصوص اینکه متخصص پوست یا اطفال شما سوراخ کردن گوش را انجام می‌دهد یا خیر با او صحبت کنید. بسیاری از متخصصین این کار را نمی‌کنند، اما ارزش تحقیق را دارد زیرا متخصصین از تجهیزات استریل استفاده و از روش‌های اولیه ایمنی پیروی میکنند. اگر این گزینه وجود ندارد، با پزشک خود در خصوص فرد معتمد مشورت کنید. همچنین می‌توانید با دوستان خود در خصوص اینکه آن‌ها فرزندان خود را کجا جهت سوراخ کردن گوش برده‌اند صحبت کنید. پس از تعیین محل سوراخ کردن، از تجربه حداقل یک ساله تکنیسین و انجام چندین سوراخ گوش در روز توسط او اطمینان حاصل نمائید. مهم‌تر از همه، بررسی کنید که آیا تکنیسین از پروتکل ایمنی اولیه پیروی می‌کند یا خیر. از انجام موارد زیر توسط تکنیسین مطمئن شوید: شستشوی دست‌ها، استفاده از ژل ضد باکتری، استفاده از دستکش‌های جدید، تمیز کردن لاله‌های گوش کودک با یک پد الکلی تمیز و استفاده از یک وسیله‌ی استریل انفرادی سوراخ‌کننده که برای هر گوش به طور جداگانه از بسته‌بندی خارج می‌شود.
مراقبت‌های بعد از سوراخ کردن گوش
پس از سوراخ کردن گوش با تمیز نگه داشتن گوشواره‌های کودک از بروز عفونت جلوگیری کنید. دست‌های خود را با صابون ملایمی بشویید و سپس دو بار در روز با استفاده از پنبه یا پد آغشته به کمی الکل، پراکسید هیدروژن یا محلول تمیزکننده‌ی ارائه شده توسط پزشک یا تکنیسین جلو و پشت گوشوارهها را تمیز کنید. اجازه دهید سوراخ با چرخاندن آرام گوشوارهها و چند بار جلو و عقب کشیدن آن‌ها شکل خود را حفظ کند. دقت کنید که گوشواره خیلی تنگ نباشد. اولین جفت گوشواره را حداقل به مدت شش هفته از گوش در نیاورید زیرا در صورت انجام این کار سوراخ بلافاصله شروع به بسته شدن می‌کند. پس از شش هفته، جفت گوشواره اولیه را بردارید و گوشواره دیگری را جایگزین کنید. مطمئن شوید که فرزندتان به مدت شش ماه به طور مداوم از گوشواره استفاده می‌کند تا سوراخ‌ها بسته نشوند.
علائم عفونت
قرمزی، تورم، چرک، هر گونه درد، خارش یا حساسیت نشانه‌هایی هستند که باید در صورت مشاهده آن‌ها با پزشک خود تماس بگیرید تا عفونت یا آلرژی احتمالی مشخص شود. اگر به فلز حساسیت دارید، انتخاب گوشواره‌های جدید احتمالاً مشکل را حل می‌کند. در صورت بروز عفونت پزشک برای درمان آن آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. اگر واکنشی مشاهده کردید بلافاصله گوشوارهها را بردارید و حداقل شش ماه یا بیشتر برای سوراخ کردن مجدد گوش صبر کنید. به خاطر داشته باشید که احتمال تشکیل بافت کلوئیدی (بافت اسکار ضخیم) در صورت بروز عفونت یا واکنش آلرژیک بیشتر است. ضربه زدن مکرر به ناحیه احتمال ابتلا به کلوئید در فرد را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
آیا اقدامات ایمنی دیگری را باید رعایت کرد؟
هنگام سوراخ کردن گوش کودک از سوراخ کردن غضروف خودداری کنید. سوراخ کردن غضروف گوش خطر بروز عفونت و تشکیل کلوئید را افزایش می‌دهد. زمانی که کودک شما در حال تعویض لباس یا برس زدن مو است، مطمئن شوید که گوش‌های تازه سوراخ شده را تحریک نکند. موهای کودک را با هدبند ببندید یا به صورت دم اسبی به سمت بالا ببرید. از مصرف اسپری مو، شامپو، عطر و محصولات مشابه روی گوشواره خودداری نمائید.
پس از سوراخ کردن گوش از انجام چه فعالیت‌هایی باید اجتناب کرد؟
تنها فعالیتی که توصیه می‌شود از انجام آن اجتناب شود شنا به ویژه در استخرهای عمومی است. شما نمی‌دانید چه باکتری‌هایی در این استخرها وجود دارند و با سوراخ کردن گوش یک زخم باز ایجاد می‌شود. اگر کودک شما سن پایینی دارد و متوجه شدید که گوشوارهها دائماً به چیزی گیر میکنند یا نیاز به محافظ دارند، قرار دادن بانداژ روی لاله گوش راهی برای جلوگیری از بروز چنین مشکلاتی محسوب می‌شود.
